1. BENAMING
|
Latijn : |
Buccinum undatum |
Nederlands : |
wulk |
Frans : |
buccin |
Engels : |
whelk |
Duits : |
Wellhornschnecke |
2. SYSTEMATIEK
Hij behoort tot de klasse der buikpotigen,de subklasse der prosobranchia en de familie der buccinidae. Tot dezelfde familie behoren de slanke noordhoren en de noordhoren.
3. VORM
 |
 |
Het is een grote stevige horen met 7 tot 8 windingen. Zij nemen regelmatig in grote toe. Het oppervlak is getekend met grove plooien. De mond is wijd en ovaal. Ze eindigt in een recht siphokanaal. De mondrand is meestal beschadigd.
Normaal is de horen rechts gedraaid. Maar zoals overal in de natuur komen en buitenbeentjes voor. Dit is hier ook het geval. Soms treffen we een links gedraaide horen aan. Deze ledige horen kan niet benut worden door de heremietkreeft om in te wonen. De windingen komen niet overeen met de vorm van zijn achterlijf.
4. LEVENSWIJZE
Hij leeft op elk strand, vanaf de laagwaterlijn tot op grote diepte. Het is een echte vleeseter. Normaal leeft hij in grote populaties in de zandbodem. Daar zoeken ze naar schelpdieren en kadavers van vissen.
5. VOEDSEL
Hij eet krabben, wormen, tweekleppigen en zelfs vissen. Dit laatste gebeurt voornamelijk als hij gevangen wordt in een net. Hier gaat hij dan de gevangen vis te lijf en beschadigd ze door er gaten in te boren en het vlees te verorberen. Zelfs kadavers worden opgegeten. Dit laatste wordt benut door de vissers, om hem naar hun netten te lokken.
Hij zoekt zijn voedsel met behulp van zijn siphon. Zo speurt hij de chemische produkten op die hem naar zijn prooi leiden.
6. VOORTPLANTING
Op het strand vinden we meermaals grote pakketten die op het eerste gezicht gelijken op sponzen. Dit zijn in feite de eieren van de wulk.
 |
Het pakket eieren is samengesteld uit vele kapsels die ieder ongeveer 3000 eieren bevatten. Het is echter de eerst geborene die in leven zal blijven. Daartoe moet hij zijn broertjes en zusjes opeten. Aldus blijven er van het groot aantal eieren slechts weinig in leven.
7. VERSPREIDING
De wulk wordt aangetroffen in de ganse wereld. De grote verscheidenheid in vorm van de verschillende schelpen, is bij vele auteurs aanleiding geweest tot het opnoemen van een groot aantal ondersoorten. Aan onze kust zijn er drie ondersoorten bekend : de typica, de flexuosa en de striata.