Alles wat onze ogen zien, moet naar de hersenen gestuurd worden om geïnterpreteerd te worden. Dat proces duurt een vijfde van een seconde. “Geen onbelangrijke hoeveelheid tijd wanneer er een snelle reactie nodig is - bijvoorbeeld om terug te stappen voor een aanstormende auto”, schrijft Bryson. “Om ons te helpen deze minieme vertraging te compenseren, doen de hersenen iets buitengewoons: ze voorspellen voortdurend hoe de wereld er over een vijfde van een seconde vanaf nu uit zal zien, en dát geven ze ons door als het moment van nu. Dat betekent dat we de wereld nooit zien zoals deze is op exact dit moment, maar veeleer zoals hij een fractie van een moment in de toekomst zal zijn. We brengen met andere woorden ons hele leven door met leven in de wereld die nog niet helemaal bestaat.”