De geluiden die je hoort - de luidklokken, de kronkelende snaren, de zangerige fluiten - vertegenwoordigen allemaal verschillende aspecten van het spikeike-eiwit (zie afbeelding) dat uit het oppervlak van het virus steekt en het helpt om nietsvermoedende cellen vast te houden. Zoals alle eiwitten zijn de spikes gemaakt van combinaties van aminozuren. Met behulp van een nieuwe techniek die sonificatie wordt genoemd, hebben wetenschappers van het Massachusetts Institute of Technology elk aminozuur een unieke noot op muzikale schaal toegekend, waardoor het hele eiwit in een voorlopige muziekscore is omgezet.
Maar in het echte leven hebben deze aminozuren de neiging zich op te krullen tot een helix of zich uit te strekken tot een vel. Onderzoekers leggen deze kenmerken vast door de duur en het volume van de aantekeningen te wijzigen. Moleculaire trillingen door warmte krijgen ook hun eigen geluid.
Maar waarom zou je een virus op muziek zetten?
Het nieuwe formaat kan wetenschappers helpen sites op het eiwit te vinden waar antilichamen of medicijnen zich zouden kunnen binden - simpelweg door te zoeken naar specifieke muzikale sequenties die overeenkomen met deze sites. Dit, zeggen de onderzoekers, is sneller en intuïtiever dan conventionele methoden die worden gebruikt om eiwitten te bestuderen, zoals moleculaire modellering. Ze voegen eraan toe dat door de muzikale sequentie van het spike-eiwit te vergelijken met een grote database van andere gesonificeerde eiwitten, het op een dag mogelijk zou kunnen zijn er een te vinden die aan de spike kan blijven plakken - om te voorkomen dat het virus een cel infecteert.
De instrumenten waren helemaal de keuze van de onderzoekers. In dit geval speelt een Japanse koto de hoofdnoten - rustgevende geluiden die in tijden van moeilijkheden wat troost kunnen brengen.
