De verwachtingen waren hooggespannen en de kriebeltjes in mijn buik bevestigden dat alleen maar. Dit werd een dag om nooit meer te vergeten, een dag die ik nooit meer zou meemaken! Wat mij die middag in de Koninklijke serres te wachten zou staan was een groot vraagteken. Wie zou ik ontmoeten? Wat werd er van ons verwacht? Op de bus heen deelden ik en een meisje dat ik die vrijdag had leren kennen onze verwachtingen en ideeën mee aan elkaar. Van één ding waren we zeker het zou een fantastische dag worden en we zouden er van gaan genieten. 

 

Bij onze aankomst kregen we van de provincie Antwerpen een badge met onze naam en een plannetje waar opstond wat er waar en wanneer te doen was. Eerst moesten we met alle jongeren de provincie naar de Leopold 2 Serre want daar stond onze gouverneur ons vol ongeduld op te wachten! Er werden handjes geschud en een snelle ‘Hallo, van welke organisatie bent u?’ gewisseld. Enthousiast vertelde ik over Natuur en Wetenschap maar het was hem duidelijk niet echt bekent.

De indruk bij het binnenkomen van de serre was overweldigend. Dat kwam niet alleen doordat het er erg mooi was maar ook door de vele mensen van de pers die druk aan het filmen, schrijven en/of interviewen waren. Ik waande me even op een andere plek met zoveel persmensen. Het flitsen van de camera’s, de interviews, het was echt een beleving op zich.

 

Ondertussen begon Axl Peleman met zijn optreden en vermits Antwerpen hem had gekozen was de gouverneur ook erg blij toen we beaamden hem super goed te vinden.

Prinses Astrid en haar gezin kwam luisteren naar zijn optreden en toen ze plots wel erg dichtbij stonden kwamen de kriebeltjes helemaal en zeker toen de gouverneur vriendelijk gebaarde dat we onze kans moesten grijpen om een hand te geven en enkele woorden te wisselen. Het was nog een beetje onwennig omdat we al zoveel indrukken hadden gehad op 10 minuten tijd, maar ze waren erg vriendelijk. Zelfs een foto met de 2 oudste kinderen was geen probleem en het moet gezegd haar oudste zoon mag mij gerust eens mee uit vragen, ik zeg meteen ja!

Ze bezorgden mij al meteen een gevoel dat later ook bevestigd zou worden door de andere leden van de Koninklijke familie. Ze waren allemaal erg vriendelijk en bereikbaar voor de jongeren. Ook spraken ze, in tegenstelling tot het beeld dat de meesten van hen hebben, goed Nederlands.

Na een kwartiertje genieten van de muziek en ondertussen een praatje slaan zat het eerste optreden van Axl Peleman erop en was het de beurt aan de Hasseltse groep Mint! Ook zij waren super leuk. We besloten met enkelen van Antwerpen een andere zaal op te zoeken. Ondertussen konden we nog even een blik van prins Laurent  opvangen. Echt geïnteresseerd leek hij mij niet maar met Steve Stevaert aan zijn zijde konden er ook bij hem enkele handdrukken en woorden af.

 

De andere zaal werd de theaterserre waar we prinses Mathilde en prins Filip zagen genieten van een optreden van een Waalse groep. Toen het optreden gedaan was en we ons een weg naar buiten hadden gebaand zagen we ineens een massa mensen richting Salon Carré gaan. Toen we daar een kijkje gingen nemen zagen we dat we plots achter koning Albert stonden. Stilaan raakten we dichter en dichter. Een gesprekje zou moeilijk worden maar een vriendelijke hand wilden we wel te pakken krijgen dus toen de koning voorbij kwam bleven we even staan. De mensen naast ons kregen geen hand maar misschien deed het oogcontact en de lieve lach het voor een keertje want 2 fiere meisjes langs de kant kregen wel een handdruk, juist ja ik en mijn paleisgezelschap. Zo fier als wat besloten we de koning te volgen naar de Grote Galerij. Daar was een geweldige West-Vlaamse circusgroep het beste van zichzelf aan het geven. Het was bijna 5 uur dus de optredens liepen op hun einde. We passeerden nog even langs de Wintertuin waar we tot onze grote verbazing onze koningin zagen zitten. Blijkbaar had ze, ondanks de pijnlijke arm, toch even tijd gemaakt om ook een optreden te bekijken.

Toen we richting receptie wandelden en ondertussen nog genoten van de omgeving en uit de ramen ook de andere serres bewonderden, zagen we ook koningin Fabiola nog druk praten met een hele groep jongeren rond haar. Blijkbaar waren we net te laat om haar danscapaciteiten te kunnen aanschouwen hoorden we achteraf.

 

De receptie begon en de kelners en diensters schotelden ons één voor één allemaal lekkere hapjes met en verfrissende drank voor. Ik praatte nog met wat andere mensen en genoot van de laatste momenten van deze fantastische ervaring.

Stilaan liep de zaal leeg en vertrokken ook wij richting bus.

We maakten nog even tijd voor een groepsfoto en vertrokken dan terug richting Antwerpen met een hele hoop leuke herinneringen, boeiende verhalen, nieuwe ervaringen en een geweldig gevoel over deze ontmoeting.

 

Echt veel kans om over Natuur en Wetenschap te praten was er niet. Ik heb een paar groepen gezien die echt iets hebben afgegeven en hebben gepraat over wat ze deden met één van de leden van de koninklijke familie, maar als kleine meid tussen 600 anderen die vaak echt veel boeiende dingen te vertellen hadden was het een beetje moeilijk. Ik heb erg toffe mensen leren kennen, veel boeiende verhalen gehoord, de kans gekregen om dit eens te doen, nieuwe ervaringen opgedaan en dat alles maakt dit een geweldig iets wat ik nog erg lang zal onthouden!

 

 

Anneleen Quaeyhaegens

 

 

voor meer foto's moet je
in de fotohoek gaan kijken!!!