De Amerikaanse stierkikker is vanuit Amerika naar Europa gebracht. Begin jaren 1990 waren in veel dierenspeciaalzaken en tuincentra stierkikkerlarven te koop om in vijvers of aquaria te houden. Op deze manier zijn er tienduizenden larven in onze streken terechtgekomen.
Ondertussen vormt die stierkikker een probleem voor onze biodiversiteit. Om te beginnen zijn er geen roofdieren die op hem jagen zoals in Amerika, waar hij moet uitkijken voor alligators, rivierotters en grote arenden. Verder zijn volwassen stierkikkers heel vraatzuchtig. Ze eten zowat alles wat in en om een vijver beweegt: insecten, reptielen, inheemse amfibieën, vissen, kuikens van watervogels, tot kleine zoogdieren toe. Ze zijn kampioen hoogspringen, plukken vlotjes libellen en ook al eens een vogel uit de lucht. En is de vijver leeggevist dan eet de kannibaal zijn kleinere soortgenoten op. En daar zijn er veel van. Immers, het jaarlijks legsel van een vrouwtje telt gemiddeld zo’n twintigduizend eitjes. Tot overmaat van ramp verspreidt de stierkikker een virus waarvan hij zelf geen last ondervindt, maar waar andere amfibieën wel kunnen door sterven. Deze kikker zorgt dus voor veel problemen en moet dus bestreden worden.
Het project ‘LIFE 3n-Stierkikker’ probeert megapopulaties te beperken en onder controle te brengen onder andere door gebruik te maken van een nieuwe techniek. In het labo worden steriele kikkervisjes van de Amerikaanse stierkikker opgekweekt, en deze dikkoppen worden vervolgens in omheinde vijvers in Balen vrijgelaten. Eenmaal volwassen zullen deze kikkers worden uitgezet en zullen ze wel paren, maar ze kunnen dus geen nageslacht meer voortbrengen.
Lees meer op: https://www.natuurpunt.be/nieuws/amerikaanse-stierkikkers-de-val-gelokt-20220704
