Enceladus, een van de manen van Saturnus, spuit onder andere waterstofgas het heelal in. Dat wijst op een energiebron in zijn oceaan, vergelijkbaar met de ‘zwarte spuiters’ op onze oceaanbodem, die een rijk gamma aan leven onderhouden.
Twee jaar geleden (DS 12 maart 2015) melden ruimte-onderzoekers al in het vakblad Nature dat er onder de ijskap van Enceladus niet alleen vloeibaar water te vinden was, maar ook warm vloeibaar water. Het ruimtetuig Cassini, dat sinds 2004 rond Saturnus draait, had siliciumrijk stof opgevangen dat gevormd moest zijn in water, bij temperaturen boven negentig graden. Dat was mee naar buiten gespoten via de geisers die vanaf Enceladus de ruimte in spuiten. Een goede basis voor het bestaan van leven op Enceladus, luidde het toen al.
Intussen is Cassini dwars doorheen de damppluim van zo’n geiser gevlogen. Het ruimtetuig vond daarin onder andere waterstofmoleculen (H2) en CO2. Gecombineerd met gegevens over het stof, leidt dat tot de conclusie dat er onderzeese warmwaterbronnen moeten zijn, vergelijkbaar met die van de ‘lost city’ in de Atlantische Oceaan. Op aarde herbergen die bronnen allerlei vormen van leven, dat genoeg heeft aan de warmte en de rijke chemische soep om ook zonder zonlicht in zijn levensonderhoud te voorzien. De primitiefste daarvan ‘reduceren’ CO2 met H2 tot methaan, dat als basis dient voor de bouwstoffen van de organismen.
Dat kan dus op Enceladus ook gebeuren, melden de vorsers, deze keer in het andere wetenschappelijke topblad, Science. Maar leven is er nog lang niet aangetoond.
bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20170413_02832741
